என்று தணியும் இந்த பிரச்சாரம்...

இட்லிவடையின் 49.5% என்ற பதிவிற்கு நான் இட்ட பின்னூட்டம் இங்கே பதிவாக

இதில் கனிமொழி எழுதியது எத்தனை, இட்லி வடை இணைத்தது எத்தனை என்று கனிமொழி எழுதியதின் சுட்டி தந்திருந்தால் சரிபார்க்க வசதியாக இருந்திருக்கும்...

//பிள்ளை பத்தாம் வகுப்பு வந்ததும் பெற்றோர்கள் பல தியாகங்களுக்குத் தங்களைத் தயார் செய்துகொள்கிறார்கள். முதல் கட்டமாக வீட்டில் உள்ள தொலைக்காட்சிப் பெட்டிகளின் இணைப்பு துண்டிக்கப்படுகிறது. குமுதம், ஆனந்த விகடன் நிறுத்தப்படுகின்றன. இந்து நாளிதழ் அவசியமாகிறது. அப்பாக்கள் வீட்டிற்கு நண்பர்களை அழைப்பதை நிறுத்திவிடுகிறார்கள். அம்மாக்கள் பொதுத் தேர்விற்கு ஆறு மாதத்திற்கு முன்பு நீண்ட விடுமுறைக்கு அலுவலகத்தில் விண்ணப்பிக்கிறார்கள்.

இதுவே 12ஆம் வகுப்புத் தேர்வாக இருந்தால் குடும்பமே தயிர்சாதம், பச்சை மிளகாய்க்கு மாறிக்கொள்கிறது. மிச்சப்படும் பணத்தை கணக்கு, ஆங்கிலம், ஃப்ரெஞ்ச், கம்ப்யூட்டர் சயின்ஸ், கெமிஸ்ட்ரி, ஃபிசிக்ஸ், practicals என்று சிறப்புப் பாட ஆசிரியர்களுக்குக் கொடுத்து சிறப்பு வகுப்புகளுக்கு அனுப்புகிறார்கள். சிறப்பு வகுப்புகள் காலை சுமார் ஆறு அல்லது ஐந்தே முக்கால் மணிக்குத் துவங்கி, பள்ளி நேரங்களில் 'பிரேக்' விட்டு மாலை மீண்டும் கூடி இரவு 10, 11க்கு முடியும்......
//
ம்... இப்படி இருக்க மாணவனுக்கும் அவன் சார்ந்திருக்கும் குடும்பத்திற்கும் முதலில் விழிப்புணர்ச்சி வேண்டும், எத்தனை குடும்பங்களுக்கு இந்த விழிப்புணர்ச்சி இருக்கின்றது, இந்த விழிப்புணர்ச்சிக்கு பின்புலமாக இருப்பது எது? எப்படி வந்தது இந்த குடும்பங்களுக்கு மட்டும் விழிப்புணர்ச்சி?

வசதி படைத்த விவசாய குடும்பங்களிலும் இன்றும் வயலுக்கு மருந்தடிச்சாச்சா? நேத்து வாங்கிட்டு வந்த பால்டாயில் எரவாணத்துல சொறுவியிருக்கு பார்த்து எவனாவது மருந்தடிச்சி நம்ம தாலியறுக்க போறானுங்க என்று எச்சரித்துவிட்டு இன்னைக்கு செய்முறைத்தேர்வில் என்ன வரும் என்று பார்த்துக்கொண்டே ஓடும் மகனை எங்கே போறான் ஒம்மொவன் அவசரமா என்று தகப்பனிடம் கேட்கும்போது என்ன எளவோ படிக்கிறானாம், படிக்கிறான் என்று கூறும் குடும்பங்களுக்கு என்ன பதில், அந்த மாணவன் இந்த so called புத்திசாலியாக இருக்காமலிருப்பதற்கு அந்த குடும்பம் மட்டும் காரணமா அல்லது 2000 வருட நம் சமூகம் காரணமா?

ஓரிரண்டு பிள்ளைகள் பெற்று அவர்களின் படிப்பே தம் வாழ்க்கையாக கேபிள் டிவி, குமுதம், விகடனையெல்லாம் நிறுத்திவிட்டு இரவெல்லாம் கண்விழித்து படிக்கும் மகனுக்கு தேநீர் போட்டு கொடுக்கும் விழிப்புணர்வு கொண்ட பெற்றோர்களுக்கு மத்தியில் பல பிள்ளைகள் பெற்று சமூகம் கையில் கொடுத்த தொழிலை செய்து தம் பிள்ளைகளுக்கு மேலே குறிப்பிட்ட சூழலை ஏற்படுத்தி கொடுக்காமலேயே 85%, 90% எடுக்கும் மாணவன் தயிர் சாத சூழலில் படிப்பிற்காக மொத்த குடும்பமே தாங்கியதால் 95% எடுக்கும் மாணவனை விட எந்த விதத்தில் குறைந்தவன்?

1991ல் கம்ப்யூட்டர் சயின்ஸ் குரூப் எடுக்கப்போறேன் என்றவனுக்கு யாரிடமோ ஓடிப்போய் இப்படி சொல்றானே மகன் என்ன செய்யலாம் என கேட்க கம்ப்யூட்டரெல்லாம் மாமி வீட்டு பசங்க படிக்க வேண்டிய படிப்பு, அதெல்லாம் படிச்சா பாம்பே, டெல்லி னு தான் வேலைக்குப் போகனும் நம்மூரிலே ஒன்னும் கெடைக்காது எனவே பயாலஜி குருப்பே எடுடா என்று கூறிய படித்த வேலைக்கு செல்லும் நடுத்தர வர்க்கத்தை சேர்ந்தவரோட விழிப்புணர்சிக்கும் 9வது படிக்கும் போதே IIT, IIM என்று சொல்லி வளர்க்கும் பெற்றோரின் விழிப்புணர்ச்சிக்கும் நம் சமுதாயம் காரணமில்லையா?

//அவர்களது ஆரம்ப மற்றும் உயர்நிலைப் பள்ளியிலேயே தரமான கல்வி கொடுக்கப்பட்டும், கிட்டத்தட்ட LKG, UKG யிலிருந்து ஆரம்பித்து 14 வருடங்கள் ஒரே கல்விநிறுவனத்தில் படித்தும், அத்தனை வருட இடைவெளியில்கூட சக மேல்சாதி(என்றழைக்கப்படுகின்ற) மாணவனுக்குச் சரியாக தன்னை வளர்த்துக்கொள்ள முடியாமல் +2 முடித்ததும் மேலே படிக்க இட ஒதுக்கீடு வேண்டுமானால் இவர்கள் எதை சாதிக்கப் போகிறார்கள்?
//
இதிலிருந்து என்ன சொல்ல வருகின்றீர் அதாவது so called புத்திசாலித்தனம் பிறப்பினால் வருகிறதா? பிறப்பினால் வருகிறது என்பதற்கு ஏதேனும் ஆதாரம் இருக்கின்றதா?? நம் so called புத்திசாலித்தனத்திற்கு குடும்ப சூழல், பெற்றோர்களின் விழிப்புணர்ச்சி பேருதவி புரிகின்றது, தயிர்சாத குடும்ப சூழலை பிறரால் உருவாக்க முடியாத இந்த இந்த இடைவெளி தான் காரணம்..

//படிப்பவனின் மெத்தனமும் ஒருபக்கம் இருக்கட்டும்
//
எந்த மாணவனும் தனக்கு இட ஒதுக்கீடு இருக்கின்றது என்பதற்காக மெத்தனமாக இருப்பதில்லை, 90% வாங்கும் திறன் உள்ள மாணவன் எனக்கு இட ஒதுக்கீடு இருக்கிறது என்பதற்காக மெத்தனமாக 80% வாங்குவதில்லை, 80% வாங்கினால் தனியார் பொறியியல் கல்லூரியில் இடம் கிடைக்கும், அதே 90% வாங்கினால் அரசு கல்லூரியில் கிடைக்கும் என்று முயல்வானேயொழிய யாரும் இவ்ளோ மதிப்பெண்கள் வாங்கினால் போதும் என்று சொல்லிக்கொள்வதில்லை.ம்... நல்லாதான் கற்பனை குதிரையை தட்டி விட்டிருக்கின்றார்.

//அட, கல்வியின் தரமும்
//
தரமா? எதைய்யா தரம், எல்லோருக்கும் ஒரே மாதிரியான பாடதிட்டம், ஒரே மாதிரியான சாப்பாடு, ஒரே மாதிரியான விடுதி, ஒரே மாதிரியான ஆசிரியர், ஒரே மாதிரியான சூழல் என்று இருந்த கல்லூரிகளில் (என் கல்லூரியும் அதில் ஒன்று) படித்த மாணவர்களில் கட்-ஆப் மதிப்பெண்களில் 300க்கான மொத்த மதிப்பெண்களில் கிட்டத்தட்ட 50 மதிப்பெண்கள் வித்தியாசத்தில் உள்ளே வந்த மாணவர்கள் கல்லூரி விட்டு வெளியேறும் போது கிட்டத்தட்ட ஒரே மதிப்பெண்கள் வாங்கியிருந்தனர், இட ஒதுக்கீட்டில் வந்தவர்கள் பல்கலைக்கழக அளவில் முதலாக வந்தனர், மற்றவர்களுக்கும் தயிர்சாத சூழல் கிடைக்கும்போது இந்த so called புத்திசாலிகளைவிட அதிக மதிப்பெண்கள் பெறுவார்கள், அதே போல் தயிர்சாத சூழலில் மதிப்பெண்கள் வாங்கும் so called புத்திசாலிகள் மற்ற குடும்பங்களின் சூழலில் இருந்தால் தற்போது இவர்கள் வாங்கும் மதிப்பெண்களை விட குறைவாக வாங்கவும் வாய்புள்ளதை மறக்க கூடாது....

இதெல்லாம் அவர்களுக்கு தெரியாததா? புரியாததா? மீண்டும் மீண்டு இதை விளக்க வேண்டியதின் அவசியமென்ன என்று எனக்குள் வினவினேன், இதெல்லாம் தெரிந்தும் அறிந்துமே மீண்டும் மீண்டும் இந்த மாதிரி பிரச்சாரம் செய்யும் போது மீண்டும் மீண்டும் விளக்குவதில் சோர்ந்து விடக்கூடாது என்பதே இந்த பின்னூட்டத்தின் அவசியத்தை கூறுகின்றது.

//If I happen to recruit from these campuses any time in the future, I will make sure the candidate who gets through to my company is not a student who got in because of his caste certificate. Reservation candidates who can afford not to use the reservations can live in their own little world and work and thrive with their kind, I don’t want them around me...
//
மிக்க நன்றி இதனால் இழப்பு அந்த நிறுவனத்திற்கு தான், திறமையில்லாமல் இட ஒதுக்கீட்டில் படித்தவர்கள் தான் இன்று உலகம் பூராவும் மென்பொருள் தகவல் தொழில்நுட்பத்துறையில் புகுந்து விளையாடுகின்றனர் என்பது அன்னாத்தைக்கு பிரியுமோ இல்லையோ