உள்ளம் கேட்குமே லைலாவும் ராதிகாவும்

ஆகா கெளம்பிட்டான்யா கெளம்பிட்டான் என கூவுவதும்,
திரைப்படங்களை விமர்சிப்பவன் எழுதும் பதிவைப்பாரு
என முனகுவதும் நன்றாகவே கேட்கிறதுங்கோ!

திரைப்படங்களுக்கு விமர்சனம் எழுதும், நடிகர்களின் நடிப்புத்திறனை
அலசும் அளவிற்கு நான் இல்லை, திரைப்படங்களில் கதாபாத்திரங்கள்
அழும்போது நானும் அழுது சிரிக்கும் போது நானும் சிரித்து திரையில்
பார்த்ததின் தாக்கத்தில் சில மணி நேரங்களை கடக்கும் சாதாரண ஒரு ரசிகனே.

சரிவிடுங்க ஏதோ எழுதிக்கொண்டு....

கேணையாக நடிப்பதில் சிறந்தவர் யார்? லைலாவா ? ராதிகாவா?

லைலாவிற்கு முன் வரை அப்பாவி கதாபாத்திரத்தில், இல்லை இன்னும்
சரியாக சொல்லப்போனால் கேணைச்சி கதாபாத்திரத்தில் நடிப்பதற்கு
ராதிகாவை விட்டால் ஆளில்லை என்ற எண்ணத்தில் தான் இருந்தேன்

இன்று போய் நாளை வா, பிரதாப்போத்தனுடன் நடித்தாரே ஒரு படம்
ஹப்பி என்று கூறிக்கொண்டு அந்த படங்களெல்லாம் பார்த்தபோது
ராதிகாவை விட சிறப்பாக கேணைச்சி பாத்திரத்தில் பிரகாசிப்பவர்
யாருமில்லை என நான் நினைத்ததை முற்றிலும் பொய்யாக்கியவர் லைலா.

ஆரஞ்சு நிற மாத்திரையை காண்பித்து பச்சை நிறம் என சொல்வதெயெல்லாம்
அப்பாவி அல்லது கேணை கதாபாத்திரத்தில்
பிச்சி உதறவுதாக கணக்கிலெடுப்பதில்லை.

முதன் முதலில் நந்தாவில் ஓரிரு காட்சிகளில் லைலாவின் நடிப்பை கண்டு
அசந்து போனேன், அடுத்ததாக பிரபுதேவாவுடன் நடித்தாரே ஒரு படம்
(என்ன படம்பா அது மறந்துவிட்டேன்) அதில் கேணச்சி கதாபாத்திரத்தில்
அசத்தியிருப்பார்.

அதையெல்லாம் விட உள்ளம் கேட்குமே என்று சமீபத்தில் வெளியான படம்.
என் தற்போதைய கனவுக்கன்னி அசின் இரண்டாம் கனவுக்கன்னி பூஜா இருவரும்
நடித்துள்ளனர் என்ற ஆர்வத்தில்தான் படம் பார்க்க ஆரம்பித்தேன்

என் கனவு கன்னிகள்


ஆனால் படத்தின் ஆரம்பித்திலிருந்தே சதங்கை கட்டி ஆடியவர் லைலாதான்

முதலில் லைலா அல்லாமல் வேறெந்த நடிகையும் இந்த பாத்திரத்தில் நடிக்க
ஒத்துக்கொள்வார்களா என்பது சந்தேகமே, ஏனெனில் படம் முழுவதும்
ஒரு விதமான கீலாத்தனமான பாத்திரவடிவமைப்பு அது மட்டுமின்றி மற்ற
இரு நாயகிகளும் நல்ல விதமான பாத்திரத்தில் வழக்கமான கதாநாயகிகளின்
பாத்திரத்தில் நடித்திருக்கும்போது ஒரு விதமான தாழ்வு மனப்பான்மை வரக்கூடிய
பல்லில் கிளிப் மாட்டிக்கொண்டு கனவுக்கன்னி, கவர்ச்சிக்கன்னி என்ற உருவாக்கத்தை
உடைக்கும் பாத்திர படைப்பில் நடித்துள்ளார்.

இந்த படத்தைப் பற்றி சொல்ல வேண்டுமெனில் நீண்ட நாட்களுக்குப்பிறகு
ஒரு நல்லப்படத்தை பார்த்த திருப்தி எனக்கு.

யாரேனும் படம் பார்த்துவிட்டு வந்து என்னை திட்டாதீர்கள்,
கல்லூரியிலோ அல்லது பள்ளிப்பருவத்திலோ ஒரு குழுவாக,
தரையில் கால்படாமல் ஒரு அரையடி தரைக்கு மேலே
மிதந்தவரா நீங்கள், அப்படியெனில் உங்களுக்கு
பல நினைவுகளை மீட்டெடுக்கும் ஒரு படம்.

கண்ணை உறுத்தும் கிராபிக்ஸ் இல்லாமல் காதை உறுத்தும்
பாடல்களில்லாமல் பாடல் காட்சிகள், இரண்டு மூன்று முறை
பாடலை கேட்டால் நாள் முழுவதும் முணுமுணுக்க வைக்கும்
பாடல்கள்.

மூன்று இளம் கதாநாயகிகள், கல்லூரி கதைக்களம்
இத்தனையும் இருந்தும் மிக எளிதாக கதைக்களத்தை
சதைக்களமாக்கும் சூழல் இருந்தும் அதிக கவர்ச்சியில்லாமல்
நகைச்சுவையில் ஆபாசத்தை கலக்காமல் எடுத்திருக்கும்
இயக்குனர் பாராட்டுக்குறியவர்.

ஒரு சாதாரண கதைக்கருவை நேர்த்தியான திரைக்கதையாலும்
அளவெடுத்து வடிவமைக்கப்பட்ட கதாபாத்திரங்களுடன், மிக சாதாரணமாக்
எதார்த்த வாழ்க்கையில் நாம் பேசும் வசனங்களையும்,
பொறுத்தமான நடிகர்களை வைத்து சிறப்பாக எடுக்கப்பட்ட படம்
அதிலும் லைலாவின் நேர்த்தியான நடிப்பினால்
மொத்தப்படத்தையும் தன் தோளில் தாங்குகின்றார்.

தான் காதலிப்பவன் தன்னிடம் வேறொரு பெண்ணை காதலிப்பதாக
சொல்லும்போது சிரிப்பையும் அழுகையையும் நொடிக்கு நொடிக்கு
மாற்றி மாற்றி காண்பித்த லைலாவின் நடிப்பை அன்னியனில்
அம்பியாகவும் அன்னியனாகவும் மாறி மாறி நடிப்பை காண்பிக்கும்
விக்ரமையும் ஒப்பிடும்போது விக்ரம் வாங்கிய கூலிக்கும் அதிகமாகவே
கூவியது போன்றே தோன்றுகின்றது.

பிளாஷ்பேக் திரைப்படங்களில் முடிவு முடிச்சி முன்பே
அவிழ்ந்துவிடுவதால் ஒரு சிறிய சுவாரசியக்குறைவிருக்கும்

ஆனால் இந்த படத்தில் கடைசியிலும் ஒரு எதிர்பார்ப்பை
உருவாக்கி படத்தை முடித்துள்ளனர்

எல்லாவற்றிற்கும் மேலே இந்த படம் கல்லூரி கனவுலகை மட்டும்
காண்பிக்காமல் அதன் பின்னான நிதர்சனத்தையும் காண்பிக்கின்றது.



ஒரு படத்தை பார்க்கும் போது சில இடங்களில் ஒரு வினாடிக்கும்
குறைவான நேரமே வந்து போகும் காட்சிகளை மீண்டும் மீண்டும்
பார்க்கும் வழக்கமுடையவன், வசூல்ராஜா MBBS ல் "அய்யோ நம்மால முடியாது"
என சினேகா கூறும் போது காட்டும் முகபாவத்தையும், மாயவியில் "யாருடா நீ" என்று
ஜோதிகா சொல்லும் காட்சியும், அலைபாயுதேவில் செப்டம்பர் மாதம் பாடலில்
ஒரு சிறிய முகபாவமும், காதல் பிசாசே பாடலில் சில வினாடிகளே வரும்
மீராவின் நடனமும், ஜித்தனில் "குங்கமப்பூவே" பாடலில் பூஜாவின் நடன அசைவும்
அய்யோ பட்டியல் நீண்டு கொண்டே போகின்றது இந்த சில வினாடி காட்சிகளை
மீண்டும் மீண்டும் பார்த்து ரசிப்பவன், அது போல இந்த படத்திலும் மீண்டும் மீண்டும்
பார்க்க முனைந்த போது ஒவ்வொருமுறையும் பாதிப்படம் பார்த்துவிட்டேன்.

மன அழுத்தம், சோர்வு தாக்கும் நேரத்தில் இந்த படத்தை
பார்க்கும்போது ஒரு உற்சாகம் வருகின்றது .