சூப்பர் ஸ்டார் ரஜினிகாந்த்

எப்பொழுதும் யாரையாவது விமர்சனம் செய்து எழுதியது சற்று அலுப்படைந்து விட்டதால்,
சிலரின் நல்ல பக்கங்களை எழுதலாம் என ஆரம்பித்துள்ளேன்

இந்த வரிசையில் மூன்றாவதாக நான் எழுதுவது சூப்பர் ஸ்டார் ரஜினிகாந்த்

ரஜினிகாந்தின் மீது எனக்கு பல விமர்சனங்கள் உண்டு ஆனால் அதையெல்லாம் விலக்கிவிட்டு
அவரிடத்தில் எனக்கு பிடித்த சில அம்சங்களை எழுதுகின்றேன்.

தமிழ் திரையுலகில் கதாநாயகனாக நடிப்பதற்கும் சில அழகுக்குறியீடுகள் இருந்தது
சிவப்பாக இருப்பது என்பதும் கதாநாயகன் எப்போதும் நல்லவனாகவே தோன்றுவது என்பதும்,
நடனத்திறமை, சிறந்த நடிப்புத்திறமை இருக்க வேண்டும் என்பதும் இருந்து வந்தது.
அதையெல்லாம் முறியடித்து தமிழ் திரையுலகில் கிட்டத்தட்ட 25 ஆண்டுகளாக ஒரு
வெற்றிகரமான கதாநாயகனாக திகழ்கின்றார் ரஜினி.

சிவப்பு என்கின்ற அழகுக்குறியீட்டை உடைத்து அவர் போட்ட பாதையில்தான்
விஜயகாந்திலிருந்து இன்றைய தனுஷ் வரை வெற்றிகரமாக நடைபயில முடிந்தது.

அப்போது இப்படி ஆரம்பித்து தற்போது இப்படியுள்ளார்

திரையுலகம் என்பது ஒரு மாய உலகம் இங்கு தொடர்ந்து தனது படங்களை கொடுத்து
தனது இருப்பை தெரிவித்துக்கொண்டே இருக்க வேண்டும் இல்லையென்றால்
மக்கள் மட்டுமல்ல ரசிகர்களும் சேர்ந்தே மறந்து விடுவர்,
அப்படி மறக்கப்பட்டவர்களில் முதன்மையானவர் ராமராஜன்.

ஆனால் மூன்றாடுகளுக்கு பிறகு படம் கொடுத்தாலும் மறக்கப்படாமல் இருக்கின்றார் ரஜினி.

பழைய திரைப்படங்களில் கதாநாயகி டூயட் பாடுவதும், நடிப்பதும் மட்டுமே செய்தனர்,
கவர்ச்சியாட்டத்தை அதற்கென ஒரு பாடல்களில் ஆடும் நடிகைகள் இருந்தனர்,
ஆனால் தற்போது கதாநாயகிகளே கவர்ச்சிப்பாடல்களிலும் ஆடுகின்றனர்
இதேப்போல் பழைய கதாநாயகர்கள் படத்தில் நகைச்சுவை செய்ததில்லை(முழு நீள நகைச்சுவை படங்கள் தவிர),
இதை உடைத்து திரைப்படங்களில் கதாநாயகன் சில காட்சிகளில் நகைச்சுவை செய்வது என்பதை அறிமுகப்படுத்தியவர்
ரஜினி. இன்று இந்தப்பாதையில் விஜய்,கார்த்திக் மற்றும் பலர் நடைபோடுகின்றனர்.

கர்னாடகாவிலிருந்து வந்து தமிழ் திரையுலகில் ஒரு சிறிய வேடத்தில் அறிமுகமாகி
இன்று மிகப்பெரிய கதாநாயகனாக வளர்ந்திருப்பது மிகவும் பாராட்டவேண்டியது,
புது ஊரில் வேலைத்தேடி செல்வதே பல சிரமங்களைத்தரும் நிலையில்
தமிழ்த்திரையில் கால்பதித்தது மிகப்பெரிய செயல்தான்.

பல ஆண்டுகளுக்குமுன் தமிழகத்தின் சக்திவாய்ந்த ஒரு தலைவரிடம் மோதி
அதனால் பாதிப்படைந்து பின் அதிலிருந்து மீண்டு,
மீண்டும் தமிழ் கலையுலகில் இடம்பிடித்தது நிச்சயமாக
அவரது மனோதிடத்தினால்தான், அந்த மனோதிடம் எனக்கு மிகப்பிடித்தது.

பெரும்பாலான நடிகர்கள் சொந்த வாழ்க்கையில் தோல்வியடைந்ததை கண்டுள்ளோம்,
ஆனால் சொந்த வாழ்க்கையையும் திறம்பட நடத்தி வருபவர் ரஜினி.

ஒரு நடிகரை சில குறிப்பிட்ட காரணங்களுக்காக சில பிரிவினருக்கு பிடிக்கும்
ஆனால் ஒரு சிலர் மட்டுமே குழந்தைகள், நடுத்தரவயதினர், இளைஞர்கள், பெண்கள்
என பல பிரிவினருக்கும் பிடிக்கும், அதிலும் குறிப்பாக பெண்களுக்கு பிடித்தமான
நடிகராக இருப்பது சற்று கடிணம், இந்த விடயத்தில் ரஜினி வெற்றிபெற்றுள்ளார்.

பெண்களுக்கு பிடித்தமான நடிகர்களிடம் ஒரு சிறப்பம்சத்தை நான் கவணித்துள்ளேன்
அந்த நடிகர்களின் நடிப்பில்,அசைவில்,மேனரிசத்தில் பெண்மையின் சாயல்,நளினம் சற்று வெளிப்படும்,
கன்னட நடிகர் திரு.ராஜ்குமாரின் நடனம் மற்றும் பேச்சிலும்,எம்.ஜி.ஆர் மற்றும் ரஜினியின் நடையிலும் சில அசைவுகளிலும்
இதைக்கண்டுள்ளேன், இதேப்போல் நடிகர் பிரசாந்த் அவர்களின் பேச்சு,நடனம்,சண்டை மற்றும் அசைவுகளில்
ஒருவிதமான பெண்மையின் நளினம் நன்றாகவேத்தெரியும், இவருக்கு ஆண் ரசிகர்களை விட பெண் ரசிகர்கள்தான் அதிகம்.

முதல்வர் ஜெயலலிதாவை எதிர்த்து குரல் கொடுத்தாரே, அது சொந்த ஈகோவிற்கு கொடுத்தாரா
அல்லது வேறு எதற்கு கொடுத்தாரோ அது வேறு விடயம், அதுவும் ஜெயலலிதாவைப்போன்றே
சக்திவாய்ந்த ஒரு மனிதரை எதிர்த்து பல ஆண்டுகளுக்குமுன் பாதிப்படைந்திருந்தாலும்
அதைப்பற்றி கவலைப்படாமல் எதிர்த்தாரே அந்த தைரியம் பிடித்திருந்தது.

எனக்கு பிடித்த ரஜினிப்படங்கள் ஆறிலிருந்து அறுபதுவரை, முள்ளும் மலரும், தில்லுமுல்லு
தற்போதைய அவரின் படங்களைப்பற்றி சுத்தமாக தெரியாது.

ரஜினி ஒரு புரியாத புதிர்
அவர் கோமாளி வேடம் போடும் புத்திசாலியா?
இல்லை புத்திசாலி வேடம் போடும் கோமாளியா?
என்பது இதுவரை எனக்கு ஒரு புரியாத புதிராகவே உள்ளது